Jesień 1456
Diego cicho liczył, że faktycznie za tymi drzwiami spotka kogoś, kto będzie w stanie powiedzieć mu coś o jego przeszłości. Poprawił maskę, czapkę, upewnił się, że jego koszula nie jest brudna, jakby szedł na spotkanie co najmniej członka rodziny królewskiej. Schował mapę i wyciągnął z kieszeni kartkę, na której spisał sobie, jak się przedstawi i jak sformułuje swoje pytania. Skończywszy powtarzać, złożył arkusz z powrotem i pchnął drzwi chaty.
Istotnie zastał tam istotę rozumną, najprawdopodobniej człowieka. Jednak z wyglądu nie przypominał on Diego łowcy. Ubrany był w długie, jasne szaty; zdecydowanie zbyt czyste jak na kogoś kto właśnie wrócił z łowów na potwory.
Mężczyzna spojrzał na Diego najpierw ze zdziwieniem, a potem z odrazą. Wyprostował się, złożył razem dłonie i wycedził:
– Co ty tutaj robisz?
– Witaj, przyjacielu. Nazywam się Diego i...
– Kto pozwolił ci się tak do mnie zwracać, prostaku – warknął nieznajomy, jakby właśnie usłyszał podłą obrazę. – Nie wiesz kim jestem?
Istotnie zastał tam istotę rozumną, najprawdopodobniej człowieka. Jednak z wyglądu nie przypominał on Diego łowcy. Ubrany był w długie, jasne szaty; zdecydowanie zbyt czyste jak na kogoś kto właśnie wrócił z łowów na potwory.
Mężczyzna spojrzał na Diego najpierw ze zdziwieniem, a potem z odrazą. Wyprostował się, złożył razem dłonie i wycedził:
– Co ty tutaj robisz?
– Witaj, przyjacielu. Nazywam się Diego i...
– Kto pozwolił ci się tak do mnie zwracać, prostaku – warknął nieznajomy, jakby właśnie usłyszał podłą obrazę. – Nie wiesz kim jestem?
<Shen?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz