Od Diego "To nie było specjalnie" cz. 3 (cd. Clayton)

Jesień 1456 

Niedobrze, niedobrze! Te popisy miały się obejść bez ofiar! Słysząc przeraźliwy wrzask Diego szybko przepchnął się przez gapiów. Bez trudu odnalazł nieszczęśnika, którego trafił pochodnią. Chociaż wyglądało na to, że poszkodowana była tylko jedna osoba, narobiło to sporego bałaganu.
Na bruku siedział młody chłopak. Twarz miał zupełnie bladą, kolorem przypominającą jego cieniutką koszulę. Należące do tego osobnika odzienie (do niedawna) wierzchnie leżało na ziemi. W powietrze uniósł się zapach przypalonej wełny, bądź innego podobnego materiału. Diego poczuł to nawet przez maskę. Po ziemi dookoła walały się torby z jedzeniem i przedmiotami codziennego użytku. Niektóre już zdążyli podeptać nie przejmujący się niczym przechodnie. Diego zrobiło się podwójnie i poczwórnie wstyd.
– Najmocniej przepraszam – Wyciągnął rękę do młodego człowieka (przynajmniej zdawało mu się, że to człowiek) – To był wypadek.

<Clayton?>