Jesień 1456
Clayton podziękował wujowi i wyszedł na ulicę. Silny wicher od porwał jego sweter oraz kosmyki włosów. Niesiony nim przemierzał miasto. Miał zamiar udać się do centrum, gdzie spodziewał się znaleźć wspominaną karczmę. Pomyłkę w swoim rozumowaniu spostrzegł dopiero po przeszło kilku godzinach spędzonych na przeglądaniu kolejnych szyldów. Nigdzie nie było tego, którego poszukiwał.
Nieprzyzwyczajone do długich wędrówek nogi zaczynały boleć i wołać o spoczynek bądź powrót do domu. Także żołądek domagał się końca tej bezsensownej wędrówki. Wiedział jednak, że powrót będzie równoznaczny ze zbieraniem sił przez kolejne dni czy tygodnie. Matka zaś oczekiwała, że od razu zacznie naukę. Nie mógł jej zawieść.
Ignorował więc bolące stopy tak długo, aż zrezygnowany uświadomił sobie, że nie wiedział nawet czy Karczma Starej Wiedźmy to rzeczywista nazwa. Niewykluczone przecież, że wujek wraz ze swoim poszanowaniem dla prowadzącej go kobiety (co wnioskował po specyficznej wymowie słowa „plotkara” i samym jego użyciu) mógł po prostu rzucić bez większego namysłu.Nie miał innego wyjścia. Właśnie teraz czekał na niego pierwszy test, który prowadził go do zostania łowcą. Musiał pokonać swój lęk i... zapytać przechodnia o drogę.
Jęknął. Dlaczego to musiało być tak trudne?!
Przystanął pod jakimś murem, by rozejrzeć się za istotą, która wyglądała na najmniej przerażającą, zgorzkniałą i wredną. Z racji na zbliżający się wieczór w dzień wolny było to o wiele trudniejsze niż mogłoby się wydawać.
<c.d.n.>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz