Jesień 1456
Mag ostrożnie ześlizgnął się z siodła i postąpił kilka kroków w kierunku zwierzęcia. Obrócił w dłoniach nóż, gotów do wycelowania mu w głowę.
Nagle coś świsnęło. Jeleń upadł na ziemię, nagle przytłoczony jakimś wielkim kształtem. Ialan głośno zarżał i stanął dęba. Kiedy Avrion obejrzał się przez ramię, konia już tam nie było. Natychmiast ogarnął go lęk. Miał w dłoni tylko nóż. Miecz zaczepił o siodło, nie sądząc, że będzie musiał przystąpić do walki.
Coś czaiło się we mgle. Nie widział jednak dokładnie co.
Gotów do walki, z napiętymi wszystkimi mięśniami, powoli obracał się wokół własnej osi. Widział tylko mgłę, krzaki i samotne drzewa. Okolica już nie wydawała mu się tak bajeczna, jak jeszcze chwilę temu. Żołądek podszedł mu do gardła. Nie pamiętał, kiedy ostatnio poczuł się tak zagrożony.
Jakaś gałąź strzeliła. Avrion obrócił się w tamtym kierunku, ale niczego nie zobaczył. Oddychał z trudem, lecz siląc się na robienie tego jak najciszej. Odczekał jeszcze trochę, po czym na ugiętych nogach zbliżył się do miejsca, gdzie jeszcze przed chwilą widział całego i zdrowego jelenia. Majestatyczna istota leżała jednak z rozwartym pyskiem, niezgrabnie machając w powietrzu kopytem. Drgawki pośmiertne.
Mag rozejrzał się ostrożnie, ale wciąż zdawało się, że był tam sam. Nie chciał krzyczeć. Nie wiedział, co czaiło się we mgle.
Jakaś gałąź strzeliła. Avrion obrócił się w tamtym kierunku, ale niczego nie zobaczył. Oddychał z trudem, lecz siląc się na robienie tego jak najciszej. Odczekał jeszcze trochę, po czym na ugiętych nogach zbliżył się do miejsca, gdzie jeszcze przed chwilą widział całego i zdrowego jelenia. Majestatyczna istota leżała jednak z rozwartym pyskiem, niezgrabnie machając w powietrzu kopytem. Drgawki pośmiertne.
Mag rozejrzał się ostrożnie, ale wciąż zdawało się, że był tam sam. Nie chciał krzyczeć. Nie wiedział, co czaiło się we mgle.
<C.D.N.>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz