Od Avriona "Bestia ze szlaku" cz. 8 (cd. Regis)

 Jesień 1457

Avrion, tak jak pragnął wcześniej obwieścić, nie zmrużył oka tej nocy. Wypił mocną zieloną herbatę przed wyjazdem, z zamiarem zdrzemnięcia się dopiero nad ranem. Kiedy podniósł się ze swojego legowiska składającego się ze złożonego koca, wcale nie był rad ani z powodu wstającego słońca, ani obecności swojego rówieśnika.

– Dokładnie tak, jak sądziłem – odpowiedział, przeczesując palcami swoje gęste ciemne włosy i przeciągnął się.

– Czyli dobrze? Źle? – dopytywał dalej "rzeźnik".

– Nijak. Jak cię nie było, naostrzyłem miecz i kilka bełtów.

Regis uniósł brwi zaskoczonych.

– Masz kuszę?

– Pozwoliłem sobie przejrzeć twoje wyposażenie. Dobry sprzęt, choć zaniedbany.

– Rzadko korzystam z...

– A jednak postanowiłeś ją zabrać. Słusznie co prawda, choć w takim wypadku powinna być dobrze przygotowana.

Wstał, nałożył na siebie kurtkę z grubej skóry i zabrał się za wytrzepywanie koca. Regis w tym czasie zdejmował śniadanie znad ognia i dzielił je na dwie, prawdopodobnie idealnie równe, części.

– Zima się zbliża – wymamrotał Avrion, niby to do siebie, niby to do niego.

– A dni coraz krótsze – dodał drugi łowca.

– Źle dla nas, dobrze dla potworów. Jeszcze trochę i wypełzną z nor, a my nie będziemy mieć szans na lodzie i w śniegu – Avrion zapinał guziki u swojej kurtki, zastanawiając się, czy podzielić się swoim planem z drugim łowcą. – Należysz do Gildii?

– Poniekąd.

– Czyli wciąż się nie zdecydowałeś. Nie będę się zatem dzielił naszymi planami.

– Masz mi to za złe? – zapytał z drobnym rozbawieniem "rzeźnik".

– Nie mam ku temu powodów. Nawet cię nie znam, i nie powiedziałbym, że jesteś moim faworytem. Nie miałem jeszcze szansy, by cię polubić.

– Może to cię przekona? – zapytał krótkowłosy, wyciągając w jego stronę blaszany półmisek pełen parującej jajecznicy z kawałkami jakiegoś bliżej nieokreślonego mięsa. Avrion parsknął, rozbawiony.

– Wiozłeś ze sobą kurze jajka?

– To żaden problem, kiedy wie się jak je przechowywać.

– Droga do serca mężczyzny prowadzi przez żołądek, jak to mawiają – powiedział nekromanta, przyjmując swoją porcję jajecznicy. Mimo wszystko, gdzieś w głębi duszy był wdzięczny za darmową porcję strawy.

<Regis?>