Od Diego "Śnieżna postać" cz. 8

Zima 1456

Dzięki bitwie na śnieżki z początku ich znajomości, dzieci nie były bardzo wstydliwe wobec Diego. Może na początku trochę małomówne, ale szybko się przełamały. Chłopiec, okazało się, że miał na imię Rick, bardzo polubił opowiadać Diego o swoich drewnianych zabawkach. Chciał nauczyć go strzelać z procy. Natomiast dziewczynka – Lucy, objaśniała nowemu opiekunowi perypetie swoich lalek. Diego słuchał ich obojga i zadawał pytania; w pewnym momencie aż rodzeństwo zaczęło walczyć o jego uwagę. Wtedy mężczyzna wpadł na nowy pomysł – tym razem to on coś opowie im.

Kazał dzieciom usiąść i przy użyciu blasku ognia z kominka zaczął pokazywać cienie na ścianie pokoju. Opowiedział im historię o smoku i dzielnym rycerzu. Wszystko wskazywało na to, że to smok odpowiada za znikanie zwierzyny z lasu. Jednak potem okazuje się, że gad poluje bardzo rzadko; do tego jest istotą rozumną i potrafi mówić. Za tym wszystkim stoi inna tajemnica.
Akurat, kiedy Diego miał dojść do jej rozwikłania, skrzypnęły drzwi wejściowe. Rodzice wrócili.
– Mama! Tata! – wykrzyknęła Lucy i przykleiła się jednemu z nich do nogi.
– Diego, co było dalej? – jęknął Rick. – Co było dalej?
– Pozwalasz im mówić do siebie na ty? – zdziwił się ojciec dzieci.
– Jest tak prościej – wyjaśnił kuglarz.
– No, to już teraz jesteś wolny. Dzięki wielkie – powiedział starszy mężczyzna, wręczając opiekunowi jego zapłatę. – Rick, puść go. Diego musi już iść.

<c.d.n.>