Jesień 1456
Avrion kolejnego ranka, dzień po spotkaniu z szaloną zielonowłosą elfką, postanowił zjeść owsiankę z żurawiną. Była to ostatnia porcja tych owoców, które miał w swoich zapasach. Wrzucił całą garść do miseczki, rozgniótł metalową łyżką i niespiesznie rozpoczął swoje niezbyt uroczyste śniadanie. Na szczęście deszcz przestał padać, więc teraz wystarczyło czekać, aż wszystko na dworze wyschnie i wróci do normy. Taką miał nadzieję. Nie miał ochoty na czyszczenie obuwia po każdym powrocie do wozu.
Nagle usłyszał nieśmiałe pukanie do drzwi. Zmrużył oczy. To na pewno ta przeklęta elfka, pomyślał.
Pukanie się powtórzyło. Mężczyzna zirytowany odsunął stołek i skierował się do drzwi.
Kiedy jego nagą klatkę piersiową oplótł chłód, szybko zorientował się, że na zewnątrz wcale nie stała elfka. Był to szczupły chłopak o jasnych włosach i młodej, jasnej twarzy przysłoniętej w połowie maską z ptasim dziobem. Luźne, złocone ubrania wskazywały na raczej wschodnie pochodzenie.
– Słucham?
– Gdzie tutaj... jest obozowisko łowców? – zapytał nieśmiało nieznajomy.
Avrion uśmiechnął się kąśliwie.
– Też chciałbym wiedzieć.
<Diya?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz