Od Diego "Śnieżna postać" cz. 1

Zima 1456

Diego przeciągnął się i spojrzał na okno swojego szałasu. Przejechał palcami po zaparowanej szybie. Była lodowata. Natomiast w środku panowała prawie idealna temperatura. Nie do wiary, jak dużo może zmienić wstawienie zwykłych okien; drewniany szałas na drzewie staje się trzymającym ciepło, prawdziwym domem.

Diego przebrał się z grubej koszuli nocnej i narzucił kurtkę. Pod punktem „Śniadanie” zanotował „Zapytać...”, po czym musiał przerwać pisanie; dojechał do końca arkusza. Odwrócił kartkę. Z tamtej strony też była cała zabazgrana. Mężczyzna otworzył szufladę, ale znalazł tam tylko wypełnione listy zadań. Żadnego czystego papieru.
Nie mając już żadnych lepszych opcji, zapisał na własnej dłoni „PAPIER”. Po tym, naciągnął rękawiczkę i otworzył śmiało drzwi wyjściowe. To niestety poruszyło idealnie obsypane białym puchem gałęzie. Całość poskutkowała tym, że na głowie Diego wylądowała prawdziwa zaspa. Nie zdążył nawet naciągnąć kaptura, więc śnieg wpadł mu również za kołnierz. Jeśli wcześniej mężczyzna był jeszcze trochę senny, owe wydarzenie już całkiem rozgromiło to uczucie.
Próbując się jakkolwiek otrzepać, ruszył udeptaną ścieżką w stronę miasta. Zabrał ze sobą tylko pieniądze i broń; nie planował dzisiaj występować. Jego zarobki w ostatnim czasie odczuwalnie zmalały, więc miał nowy plan - poszukać innej pracy.
Po drodze Diego powtarzał sobie w kółko tę samą frazę: „Zapytać właścicieli zajazdów o pracę”. Nie miał jej już na czym zapisać, więc po prostu bał się, że wyleci mu ona z głowy.

<c.d.n.>